Nuchter & kritisch
Op zoek naar de ultieme waarheid struikelt de fotografie dikwijls over haar eigen eindeloze interpretatie van de werkelijkheid. Van doorgedrukte wolkenpartijen tot opgezette scènes, de fotografie heeft haar ontologie in meer dan 170 jaar grondig uitgespit en in beeld gebracht.
Voor architecturale opnames neemt Liesbeth Goudenhooft haar toevlucht tot een studieuze nuchterheid zoals de school van Düsseldorf met Bernd & Hilla Becher, als smaakmakers, in de jaren zeventig tentoonspreidden. Strenge systematiek en conceptuele methode waren er de uitgangspunten van. Echter houdt haar beeldtaal hierbij niet op en bestrijkt ze uiteenlopende benaderingen: van een globale afstandelijke visie tot sombere stedelijkheid in bijpassende toonaarden. Lijnen, vlakken en wisselende architecturale perspectieven architectuur vertaalt ze in beelden balancerend op de grens tussen abstractie en figuratie. Behoudens een formalistische benadering onderzoekt ze meer en meer het fotografisch equivalent van druk bebouwd Vlaanderen, beelden waaraan we ons vergapen als zijn ze archetypisch bedoeld. Goudenhooft kiest voor een uitgesproken neutrale beschrijving, vanuit het verlangen het beeld te laten spreken. In geen geval gaat ze voorbij aan het tegenwoordig actueel architecturale en urbane debat: van verkeerscongestie over stedelijkheid naar compacte bouw en landgebruik. Door deze benadering laat ze ons de bebouwde wereld nog kritischer bekijken.
(Philip Willaert – Lic. Kunstgeschiedenis)